Bronisław Malinowski

Badał życie seksualne „dzikich”, zrewolucjonizował antropologię, wdał się w miłosny trójkąt i napisał kilkanaście książek, które do dziś uznawane są za klasykę humanistyki. Bronisław Malinowski urodził się w 1884 roku, choć większość dorosłego życia spędził w Anglii oraz na wyspach Melanezji, gdzie prowadził badania terenowe. Jako jeden z pierwszych antropologów zdecydował się ruszyć w teren, zamiast – jak to wcześniej bywało – ograniczać się do pracy w zaciszu uniwersyteckiego gabinetu.
Malinowski opracował rygorystyczne zasady metody antropologicznej, polegającej przede wszystkim na bezpośrednich badaniach wśród opisywanych społeczności. Zakładała ona stałe przebywanie z badanymi, aktywne uczestnictwo w ich codziennym życiu oraz posługiwanie się lokalnym językiem. Nasz bohater nie tylko zrewolucjonizował antropologię i stał się pionierem badań terenowych, lecz także pozostawił po sobie kilkanaście dzieł, które do dziś czyta się z przyjemnością i po które warto sięgnąć. Najsłynniejsze z nich nosi tytuł “Życie seksualne dzikich”. Dziś powiedzielibyśmy, że to był tytuł „clickbaitowy”.

Tadeusz Juda Krusiński

Przetrwał pół roku w oblężonym mieście, gdzie śmierć zaglądała mu w oczy niemal każdego dnia. Zjednał sobie przychylność wschodnich władców, a Orient poznał jak własną kieszeń. Biegle władał językiem tureckim i perskim. Świat poznał go jako dyplomatę, uczonego, lekarza i tłumacza. Polska niemal o nim zapomniała, choć Tadeusz Juda Krusiński to postać naprawdę fascynująca.
Ten polski jezuita na własne oczy widział upadek państwa perskiego, co później szczegółowo opisał. Jego relacja z oblężenia Isfahanu do dziś robi ogromne wrażenie na czytelnikach. Dodajmy, że Krusiński już za życia zdobył sławę wielkiego uczonego, czym zasłużył sobie na szacunek władców Wschodu. Uważany jest za ojca polskiej iranistyki oraz jednego z pierwszych nadwiślańskich orientalistów. Na koniec warto wspomnieć, że pasjonował się pieszymi wędrówkami – przeszedł wielokrotnie Persję, a także przemierzył Turcję, Syrię, Syberię, Kurdystan, Palestynę, Arabię i Afganistan.

Pola Negri (Apolonia Chałupiec)

Jako pierwsza spośród znanych kobiet malowała paznokcie u stóp, wyprowadzała geparda na smyczy i nosiła turban. Pola Negri była jednak przede wszystkim międzynarodową gwiazdą kina niemego. Karierę rozpoczęła w Warszawie, by wkrótce przenieść się do USA, gdzie szybko zdobyła status gwiazdy wielkiego ekranu.
Ciemnowłosa aktorka znad Wisły zawojowała Hollywood i stała się symbolem seksu. Oprócz licznych ról filmowych zasłynęła również barwnym życiem prywatnym – media rozpisywały się o jej romansach, wśród których wymienia się takich gigantów kina jak m.in. Charlie Chaplin i Rudolf Valentino. Dodajmy, że Negri była uwielbiana nie tylko przez publiczność – zjednała sobie także przychylność krytyków. I choć dziś historia kina niemego odchodzi w niepamięć, warto pamiętać o pewnej Polce, która miała ogromny wkład w jego rozwój.

Ignacy Domeyko

Bohater Polski, Chile, Litwy i Białorusi. Przyjaźnił się z Mickiewiczem, brał udział w powstaniu listopadowym, rozwinął chilijską naukę i rolnictwo, uczestniczył w ekspedycjach na tereny dziewicze – tak w skrócie można przedstawić sylwetkę Ignacego Domeyki.
Ten polski geolog osiadł na stałe w Chile, gdzie stał się jednym z motorów rozwoju nauki i gospodarki. Nie tylko prowadził pionierskie badania na terenie kraju, lecz także zreformował system edukacji, przyczyniając się do rozwoju rolnictwa i kształcenia kolejnych pokoleń naukowców. Brał także osobiście udział w wyprawach naukowych, m.in. na tereny zamieszkiwane przez Araukanów – plemię, które dotąd unikało kontaktów z białymi. Rdzenni mieszkańcy oczarowali polskiego badacza, który później stał się ich gorliwym obrońcą. Do dziś w Chile Domeyko uznawany jest za bohatera narodowego.